АНТЫКАРУПЦЫЙНАЯ РЭФОРМА

КАРОТКАЕ АПІСАННЕ

У выніку праўлення дзейнага кіраўніцтва ў Беларусі стварылася палітычная, эканамічная, прававая сістэма, няздольная функцыянаваць без карупцыйных схемаў. Карупцыя – складнік існай дзяржаўнай сістэмы кіравання, а таксама інстытутаў узаемадзеяньня грамадзянаў з наменклатурай. Сукупны аб’ём карупцыйных аперацыяў у Беларусі складае 40–52% ВУП або 28–36,5 млрд долараў.

Стратэгічным накірункам антыкарупцыйнай палітыкі павінна стаць арыентацыя на дэмакратычную, малую, празрыстую дзяржаву, эфектыўныя інстытуты стрымак і супрацьвагаў, дэкамерцыялізацыя органаў дзяржаўнага кіравання.

ПРАБЛЕМЫ, НА ВЫРАШЭННЕ ЯКІХ СКІРАВАНАЯ РЭФОРМА

Па ўзроўні распаўсюду карупцыі Беларусь займае 70-е месца ў рэйтынгу Transparency International. Колькасьць выяўленых карупцыйных злачынстваў застаецца стабільна высокай на працягу апошніх гадоў.

  1. Карупцыя грамадства

Уладныя палітыкі і чыноўнікі заразілі карупцыяй грамадства. Законы і падзаконныя акты, механізмы ды спосабы іх рэалізацыі штурхаюць людзей на ўчыненне карупцыйных дзеянняў. Карупцыя ператварылася ў змазку сацыяльных і эканамічных механізмаў. Манапалісты навязваюць людзям умовы доступу да тавараў і паслугаў.

Сярэднестатыстычны грамадзянін Беларусі сутыкаецца з карупцыяй пастаянна і паўсюдна: у сістэме адукацыі, аховы здароўя, пры працаўладкаванні.

Карупцыйныя здзелкі ў гэтым сегменце эканомікі ацэньваюцца ў 5–7% ВУП, або 3,5–5 млрд даляраў.

  1. Карупцыя малога і сярэдняга бізнэсу

Дзяржава ў ручным рэжыме вызначае парадак доступу на рынак, рэжым працы з дзяржаўнымі рэсурсамі і актывамі, а таксама характар аперацыяў абмену са спажыўцамі, інвестарамі, крэдыторамі і прадпрымальнікамі.

Чынавенства накрыла эканоміку краіны шчыльнай сеткаю нефармальных плацяжоў, адкатаў ды хабару: па арэндзе, тэндарах, крэдытах, доступу да сыравінных рэсурсаў і тавараў на рынак, імпарту і экспарту.

Аб’ём карупцыйных здзелак у гэтым сегменце эканомікі ацэньваецца ў 20–25% ВУП, або 14–17,5 млрд. даляраў.

  1. Карупцыя высокага ўзроўню

Карупцыя высокага ўзроўню распаўсюджаная ў паліўна-энергетычным і фінансавым сектарах, на рынку ўгнаенняў, алкаголю, тытунёвых вырабаў і ўзбраенняў. У сферу кантролю VIP – распарадчыкаў чужога ўваходзяць найбольш прыбытковыя сегменты рынку нерухомасці і зямлі, будаўніцтва, імпарту, а таксама рознічнага гандлю.

Камерцыйныя аперацыі ў гэтых сектарах праводзяцца ў нярынкавых умовах: адмысловы падатковы рэжым, валютнае рэгуляванне, мытны рэжым, бухгалтарская і фінансавая справаздачнасць. Іх не могуць праверыць кантралюючыя органы альбо загады зверху цалкам санкцыянуюць дзейнасьць карупцыйных групаў у асабліва важных сектарах эканомікі.

Усе рэсурсы дзяржавы скарыстоўваюцца ў гэтых сектарах для здабываньня VIP-карупцыйнай рэнты. Памер гэтай рэнты ацэньваецца ў 15–20% ВУП (10,5–14 млрд. даляраў).

АСНОЎНЫЯ МЭТЫ / ЗАДАЧЫ АНТЫКАРУПЦЫЙНАЙ РЭФОРМЫ

Рэформа антыкарупцыйнай палітыкі прадугледжвае павышэнне празрыстасці дзейнасці і дэкамерцыялізацыю органаў дзяржкіравання, спрашчэнне адміністрацыйных працадураў і мінімізацыю ўмяшальніцтва чыноўнікаў у эканоміку.

Асноўныя задачы:

  • Удасканаленне адкрытасці і празрыстасьці фінансавай дзейнасці органаў дзяржкіравання.
  • Трансфармацыя дзяржаўнага кіраваньня з дапамогаю ІКТ – механізмаў і паўнавартаснае развіццё электроннага ўраду (e-government).
  • Стварэнне эфектыўнай інфраструктуры (спецпракуратура, суды і іншыя інстытуцыі) па супрацьдзеянні карупцыі (у тым ліку з запрашэннем міжнародных экспертаў і спецыялістаў).
  • Ліквідацыя дзяржаўнай манаполіі і зарэгуляванасці ў інфармацыйнай сферы, галоўным чынам у друкаваных і электронных СМІ.
  • Скарачэнне функцыяў дзяржапарату па ўмяшальніцтве і рэгуляванні эканамічнай дзейнасці.

ЗАХАДЫ АНТЫКАРУПЦЫЙНАЙ ПАЛІТЫКІ

  1. Публікаванне ўсімі структурамі дзяржаўнай улады на сваіх сайтах у адкрытым доступе штогадовай паартыкульнай справаздачы аб прыбытках і выдатках. Дадзеная справаздача мусіць утрымліваць ацэнку выканання бюджэтных мэтаў. Усе міністэрствы абавязаныя праходзіць штогадовы аўдыт. Вынікі аўдыту павінны быць апублікаваныя на сайтах міністэрстваў у адкрытым доступе.
  2. Забесьпячэньне поўнай празрыстасьці фінансавых плыняў усіх органаў дзяржаўнага кіраваньня і прадпрыемстваў з доляю дзяржавы больш за 50%. Увядзеньне нормы іх абавязковага аўдыту з публікацыяй вынікаў на сайтах гэтых органаў на працягу месяца пасьля заканчэньня праверкі.
  3. Рэалізацыя права грамадскага кантролю ўсіх кантрактаў і дагавораў органаў дзяржаўнага кіравання з дзяржаўнымі або прыватнымі прадпрыемствамі. Для гэтага інфармацыя пра дадзеныя дагаворы, якая не з’яўляецца дзяржаўнай таямніцай, павінна быць даступнай на сайтах адпаведных органаў дзяржаўнага кіравання.
  4. Увядзенне забароны на выдаванне наўпроставай бюджэтнай падтрымкі камерцыйным арганізацыям незалежна ад формы ўласнасці.
  5. Унясенне зменаў у акты заканадаўства для забеспячэння выбарнасці суддзяў, вызначэнне часавых параметраў знаходжання суддзяў на пасадзе. Манетызацыя сацыяльных паслугаў суддзям і пракурорам, г.зн. падвышэнне прыбыткаў да ўзроўню, які дазваляе на рынкавых умовах набываць жыллё.
  6. Узмацненне крымінальнай адказнасці дзяржаўных службоўцаў за ціск на суд і пракуратуру, а таксама за злоўжыванне ўладай і махлярства пры размеркаванні бюджэтных рэсурсаў. Увядзенне забароны на працаўладкаванне ў органах дзяржаўнага кіравання на 10 гадоў у выпадку выкрыцця, у вызначаным законам парадку, датычнасці да карупцыйных здзелак, за грубае парушэньне працадуры скарыстаньня дзяржаўных сродкаў, злоўжываньне службовым становішчам, учыненьне шкоды краіне.
  7. Дакладнае рэгламентаванне бясплатнага выкарыстання дзяржаўнымі службоўцамі, у тым ліку вышэйшымі службовымі асобамі, дзяржаўных актываў, маёмасьці і нерухомасці.
  8. Ліквідацыя практыкі бясплатнага карыстання дзяржаўных службоўцаў ды палітыкаў аўтамабілямі, пераход у рэжым набыцця транспартных паслугаў органамі дзяржаўнага кіравання метадам аўтсорсінгу на карысць прыватных кампаніяў.
  9. Скарачэнне ліцэнзаваных відаў дзейнасці да пераліку тых відаў, якія могуць наўпрост зрабіцца непасрэднай прычынаю пагрозы жыццю і здароўю чалавека.
  10. Прыватызацыя большасці сродкаў масавай інфармацыі, у тым ліку электронных. Прыватызацыя або ліквідацыя друкаваных СМІ, заснавальнікамі якіх з’яўляюцца мясцовыя органы ўлады. Забарона для органаў дзяржаўнага кіравання ствараць новыя СМІ. Перадача пакетаў акцыяў у дзяржаўных рэспубліканскіх СМІ ў веданне Мiнiстэрства па кiраваньні дзяржаўнай маёмасьцю і прыватызацыі. Пры прыватызацыі тэлевізійных каналаў забараняецца продаж замежным дзяржаўным кампаніям. Адна кампанія не мае права здзяйсняць прыватызацыйныя здзелкі, якія забяспечваюць ёй больш за 25% рынку тэлевізійных паслугаў.
  11. Абавязковае публікаванне ў адкрытым доступе на сайтах адпаведных органаў дзяржкіравання стэнаграмаў паседжанняў усіх органаў дзяржаўнай улады, сустрэчаў з выбаршчыкамі.
  12. Стварэнне адзінай празрыстай электроннай пляцоўкі для дзяржзакупак, правядзення тэндараў і аўкцыёнаў. Публікаванне поўнай інфармацыі аб камерцыйных структурах, якія выйграюць тэндары/аўкцыёны, таргі па ажыццяўленні дзяржаўных закупак ці размяшчэнні дзяржаўнага заказу, а таксама справаздачаў аб выкананні пераможцамі аўкцыёнаў, тэндараў або таргоў сваіх абавязацельстваў перад дзяржавай.
  13. Увядзенне заканадаўчай нормы абавязковага электроннага дэкларавання дзяржаўнымі службоўцамі, палітыкамі ў органах мясцовай і рэспубліканскай улады, блізкімі чальцамі іх сем’яў прыбыткаў і выдаткаў, маёмасці і ўдзелу ў камерцыйных арганізацыях за апошнія пяць гадоў; стварэнне механізмаў адсочвання канфліктаў інтарэсаў у органах дзяржаўнага кіраваньня і бізнэсах, якія выкарыстоўваюць бюджэтныя рэсурсы або кіруюць дзяржаўнымі актывамі і маёмасцю. Увядзенне крымінальнай адказнасьці за недакладныя даныя, выкладзеныя ў электронных дэкларацыях.
  14. Замацаванне на заканадаўчым узроўні права кожнага грамадзяніна бесперашкодна атрымліваць доступ да інфармацыі, якая тычыцца дзейнасьці органаў дзяржаўнага кіравання.
  15. Ліквідацыя практыкі нармавання паступленняў у бюджэт ад штрафаў, канфіскацыі і нацыяналізацыі.
  16. Ліквідацыя практыкі давядзення да камерцыйных арганізацыяў мэтавых паказчыкаў вытворчасці, інвеставання, гандлю і г. д.
  17. Стварэнне тэхнічных умоваў для перавядзення адміністрацыйных працадураў у электронны фармат (атрыманьне дазволаў, ліцэнзіяў, даведак і г. д.), паўнавартаснае развіццё электроннага ўраду (e-government).
  18. Увядзенне заканадаўчых патрабаванняў да сайтаў усіх органаў дзяржаўнага кіравання. На іх у абавязковым парадку мусіць змяшчацца наступная інфармацыя:

– дэталёвы бюджэт з паартыкульным апісаннем прыбыткаў і выдаткаў;

– аўдытарскае заключэнне па выніках фінансавага года з ацэнкай дасягнення колькасных і якасных мэтавых паказчыкаў;

– штатны расклад з пазначэннем прозвішча, імя, імя па бацьку ўсіх дзяржаўных службоўцаў, іх прыбыткаў і даты атрымання ўзнагароды;

– стэнаграмы паседжанняў дадзенага органа ўлады;

– праекты дакументаў, падрыхтаваных кожным дзяржаўным службоўцам;

– акты заканадаўства, якія рэгулююць дзейнасьць дадзенага органа дзяржаўнай улады;

– гісторыя зваротаў грамадзянаў і вынікі вырашэння іх праблемаў;

– карта кантролю за выкананьнем дзяржслужбоўцамі даручэнняў; інтэрнэт-форум;

– дакладнае вызначэнне часу (не радзей як адзін раз на тыдзень), калі кожны дзяржаўны службоўца знаходзіцца ў доступе для зносінаў з грамадзянамі праз камунікатар Skype.

ОРГАНЫ, ЯКІЯ ПРЫМАЮЦЬ РАШЭННІ:

Парламент Рэспублікі Беларусь

Прэзідэнт Рэспублікі Беларусь

Канстытуцыйны Суд Рэспублікі Беларусь

Вярхоўны Суд Рэспублікі Беларусь

Савет Міністраў Рэспублікі Беларусь

НАЗВЫ НАРМАТЫЎНЫХ ПРАВАВЫХ АКТАЎ

Закон Рэспублікі Беларусь ад 15 лiпеня 2015 г. № 305-3 «Аб барацьбе з карупцыяй»

Закон Рэспублікі Беларусь ад 14 чэрвеня 2003 г. № 204-З «Аб дзяржаўнай службе ў Рэспубліцы Беларусь»

Закон Рэспублікі Беларусь ад 04 студзеня 2014 г. № 112-З «Аб асновах дзейнасьці па прафілактыцы правапарушэньняў»

Закон Рэспублікі Беларусь ад 4 студзеня 2003 г. № 174-З «Аб дэклараваньні фізічнымі асобамі даходаў і маёмасьці»

Крымінальны кодэкс Рэспублікі Беларусь ад 9 лiпеня 1999 г. № 275-З

Кодэкс Рэспублікі Беларусь аб адміністрацыйных правапарушэньнях ад 21 красавiка 2003 г. № 194-З

Працоўны кодэкс Рэспублікі Беларусь ад 26 лiпеня 1999 г. № 296-З

Прапановы падрыхтаваныя экспертамі: Анатоль Лябедзька, Яраслаў Раманчук, Мікалай Казлоў.

Leave a Comment

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны. Неабходныя палі пазначаны як *

Scroll to Top